Still Alive and Kicking in Western Australia

Lieve allemaal,

Erg lief dat jullie onze verslagen zo missen! Hier dan weer een update van onze avonturen. Wij zijn nu in Western Australia (WA), een zeer mooi maar soms remote gebied. Vaak hebben we geen bereik en dus ook geen internet. Niet getreurd hierbij een overzicht van onze laatste belevenissen van de afgelopen 4 weken.

Na Tasmanie zijn we in Perth aangekomen. In een leuk hostel met Nlse manager. Onze tijd in Perth stond geheel in het teken van het zoeken naar een auto. Het moest een 4x4 worden, niet te duur maar wel goed (haha). Slim en onwetend als we zijn hebben we de hulp van een expert ingeroepen. Een oude Italiaan die na WOII naar Asutralie is geemigreerd... Hij heeft nu een garage in Perth. Onze eerste auto werd giga afgetest. En toen kwam gelukkig Sneeuwvlokje in beeld. Een stoere, witte, Mitsubishi Pajero uit 1989 met slechts 350.000 km op de teller. Deze kwam goed uit de keuring.

En weg konden we. Eerst op weg naar het zuiden. Helaas na zo'n 400 km gaf de versnellingsbak het op. Onze Italiaan had aangegeven dat het een aanvaardbaar risico was... Dit euvel van $1.500 heeft ons geen moment uit ons humeur gebracht... (we komen al in september terug. Nee mam; grap!!)

We hebben hier in mooie nationale parken gekampeerd. Helaas erg koud en giga nat. Het mooiste was de tree top walk. Een aantal hangbruggen over gigantische bomen; Karri trees en Tingle Tree (remember costa rica Stef?).

Toen snel Up North zoals ze hier zeggen op zoek naar beter weer. Onze eerste stop boven Perth (200 km) was The Pinnacles. Een groot aantal zandstenen bulten in de woestijn. Zo'n 300 mio jaar oud gevormd door de elementen.

De volgende stop was Kalbarri waar we het jaarlijkse Canoe & Crayfish festival mee mochten maken. Typisch Australisch met veel buitenactiviteiten, bier, muziek en fikkie stoken. Daarnaast heeft Kalbarri een heel mooi nationaal perk met prachtige gorges en coastal cliffs. Elke ochtend om 8.45 worden hier pelikanen gevoerd door een (meestal oude) vrijwilliger. Zij vertelt dan 100 uit over pelikanen en het dorpje. Zoey, de held, mocht ook een visje gooien.

Next stop was de Sharks Bay World heritage area voornamelijk bekend van het dolfijnen voeren in het plaatsje Monkey Mia. Hier komen elke ochtend dolfijen aan het strand om gevoerd te worden, bekeken door zo'n 100 toeristen. Zij krijgen slechts een fractie van het eten dat ze nodig hebben zodat ze wel zelf blijven jagen. Zoey was 1 van de 10 gelukkigen die een visje mocht voeren! Daarna zijn we heel wild gaan kamperen in Francois Peron National Perk. Om daar te komen moesten we eerst 50 km door een enorme zandbak rijden. Voor de experts gaat de bandendruk dan omlaag naar 20 psi. Dit was de eerste serieuse test voor Sneeuwvlokje om haar 4WD capaciteiten te laten zien. Jan nam haar de test af. Aangezien zijn ervaringen met 4WD enigzins beperkt zijn (behalve dan met Joyce, de rode Chevrolet uit de HHS periode) is de stand nu nog 1-0 voor de auto..

Na Sharks Bay was het tijd voor wat serious wildlife watching. Een van de grootste attracties van heel WA is het Ningaloo Reef Marine Park. Waarom; omdat er nagenoeg nergens ter wereld zoveel mooie marine life letterlijk onder handberiek is. Koraal, 1001 koraalvissen, turtles, sharks en zelfs Manta rays (ja, daar zijn ze weer!). Maar onbetwist hoogtepunt van deze regio is de Whale Shark, 's werelds grootste vis, met lengtes tot 18 meter en gewicht tot 34 ton. En daar hebben wij gisteren meer gezwommen! De Whale Sharks (wel haaien maar zonder Jaws) komen vaak aan het oppervlak om lekker warm te worden en dan heb je de kans om met ze te snorkellen. Je gaat dan met zo'n 6 man het water in en probeert dan zo lang mogelijk mee te zwemmen. Echt awesome! Moeilijk uit te leggen wat het gevoel is als je voor het eerst op zo'n 3 meter afstand zo'n enorm en mooi en gracieus beest door het water ziet gaan. En gisteren was een topdag want we hebben er maar liefst 6 gezien en ermee gezowmmen. Om het feestje nog wat groter te maken hebben we ook nog een aantal Humpback whales gezien. Walvissen van zo'n 20 meter die gewoon een beetje aan het oppervlak liggen te slapen en dan zo mooi naar beneden duiken, zodat je aan het einde nog die staart zo mooi het water in ziet gaan. Echt heel gaaf, vooral omdat ze dit op 2 meter afstand van onze boot deden! Pfff nog steeds een beetje onder de indruk. Echt een hoogtepuntje!

Aangezien je op een hoogtepunt moet stoppen gaan we nu weer verder. Vanuit een zonnig WA heel veel liefs en succes met de WK en de formatie...

J&J&Z&I XXXX