Wolfgang, the Gruffalo en heleboel andere beesten!

Na de rustige dagen op Zanzibar zijn we doorgetrokken naar het Noorden van Tanzania; het land van de Grote Nationale Parken. Met name de Ngorongoro Crater en de Serengeti zijn wereldberoemd en niet voor niets. Hier vind je de grootste en meest diverse wildparken ter wereld. Veel toeristen komen alleen voor deze twee grootste naar Tanzania. Wij hebben hier het park Tarangire aan toegevoegd.

We vertrokken vanuit Arusha, de hoofdstad van toeristisch Noord Tanzania. Wolfgang is nog steeds onze reisgenoot. Hij is een 54 jarige Oostenrijker en leraar Economie op een Berufshochschule, een soort MBO/HBO in Linz. Reizen op deze manier heeft voor beide partijen voordelen; wij delen wat kosten en voor Wolfgang is reizen met ons natuurlijk verre te prefereren boven een georganiseerde tour! Daarnaast is hij een zeer enthousiast en serieus fotograaf, wat betekent dat er om de haverklap geroepen wordt, stopstopstop please, en je weer voor een Bataleur, Kori Bustard of ander exotisch dier stil staat. Jan is de hele tijd chauf en geduld is niet een van zijn virtues… Nog bijkomend voordeel is dat Z en I Wolfgang echt he-le-maal gaaf vinden en dit zorgt voor de(hoog) nodige rust op de achterbank!

Tarangire is een kleiner park maar zoals dat heet ‘packed with Wildlife’. Naast olifanten, zebra’s, wildebeasts (beter bekend als gnoes), giraffen en ander snackfood voor leeuwen en luipaarden (die we dus niet hebben gezien) is Tarangire bekend om zijn talloze Baobab bomen (ouders; op wikipedia mooie mythe over deze bijzondere boom). Een erg mooi en toeristisch kleiner park dus. Na Tarangire was het tijd voor de echt serieuze parken. De Ngorongoro Crater is een belevenis op zichzelf; een krater met een doorsnee van 22 km, met een prachtig meer, bewoond door 10.000-den roze flamingo’s. Dat je alleen voor de Crater een fee betaalt van $ 200,- per auto per dag is natuurlijk geen probleem voor de talloze toeristen die in and out vliegen… (buiten de $ 50,- p.p.p.d. en $ 40,- per auto per dag voor het park zelf!). Maar dan heb je ook wat; namelijk een eigen Guide! Dat was een groot probleem. Je mag niet zelf de Crater in, dus zonder begeleiding van een officiële guide. En pas nadat wij bovenstaande fees hadden betaald kwam Mr. Parkwarden (artikel 7 van de Rules and Regulations!) ons dit op niet mis te verstane wijze vertellen! Autoriteitsongevoelig en zelfs – avers, als wij zijn, schoot dit ons in het verkeerde keelgat en om 07.15 in de ochtend ontstond er een stevige woordenstrijd. We mochten uiteindelijk door, met een aantekening op de Permit dat we toegestaan waren de Crater in te gaan zonder guide, ‘since the vehicle has no space’! Prachtige bureaucraat… Het is dan ook echt bijna non-existent dat je op eigen gelegenheid op safari gaat in de Crater en Jan was de enige blanke chauffeur die we gezien hebben die dag. Maar dan is de Crater ook wel prachtig! Na een halsbrekende afdaling toer je de gehele dag over de Crater floor . Naast grote kuddes gnoes, zebra’s, antilopen en ander snackfood hebben we vooral genoten van de leeuwen, eindelijk in het wild! En maar liefst 7 verschillende. Helaas alleen vrouwtjes en kleinere mannetjes, dus nog steeds geen Lion King..! Na een klein stress momentje aan het einde van de dag (de auto deed helemaal niets meer, en de snel toegeschoten andere guides hebben ons uit de brand geholpen door de accu maar eens echt goed vast te draaien aan de accukabels…), verlieten we de Crater over dezelfde idiootsteile kraterwand.

Het laatste echt grote park is ook het grootste; de Serengeti.zo groot als half Nederland en vooral bekend van de jaarlijkse Migration van de Wildebeasts. 1.000.000 Dieren trekken dan zonder enige vrees of blaam door de Grumeti River op zoek naar nieuwe graasgronden. Dit vindt plaats in november dus we waren enigszins vroeg maar we hebben van de 1.000.000 er wel minstens 10.000 gezien! De Serengeti is ook gewoon een prachtig park met enorme vergezichten waar je het ‘echte’ Afrika gevoel wel krijgt. Grote kuddes olifanten, zebra’s, giraffen, buffels en bavianen zijn dagelijkse kost en dit verveelt zelden. Vooral de olifanten blijven toch indrukwekkend en als ze dichtbij komen gewoon scary animals! Maar ja voor Mr. Photographer uit Oostenrijk moesten we wel wat overhebben en als we dan soms niet dichtbij genoeg durfden te komen werden we snel uitgemaakt voor; ‘ alle Hollaender sind doch Hosenscheisser! Ander hoogtepunt is kamperen in het wild. Ondanks dat we altijd de Public campsites bewoonden, waren hier echt prachtige uitzichten en al helemaal prachtige sterrenhemels! Zo weids en grootst en helder, dat is echt indrukwekkend. Zeker met een paar flessen rood, zijn avonden (als de kids lekker in de Maagd slapen), hele prettige momenten.

Laatste klein hoogtepunt in de Serengeti was de Hippo Pool. Idioot! In een heel klein stukje van de rivier liggen 100+ hippo’s op elkaar gepakt in het water. Lekker tegen elkaar aan liggen snurken en af en toe vechten (wat een grumpy animals kunnen dit zijn!). De Pool is veel te klein voor de hoeveelheid beesten en het water is dan ook echt infested met hippo shit! Het water leeft ook echt van alle gassen, boeren en burpen die de hippos constant ‘loslaten’. U merkt het al; wat een feest voor kleine kinderen en ouders met kinderlijke genoegens.
Na drie dagen en twee nachten Serengeti verlieten we het park aan de Westzijde en zijn we nu in Mwanza, de op een na grootste stad van Tanzania. Waar we onze eerste lekke band hadden, waarschijnlijk opgelopen op de slechte wegen in de Serengeti. Maar door geslaagde cursisten van Pa van den Brink snel vakkundig opgelost! Mwanza ligt aan Lake Victoria, het op een na grootste meer van de wereld (na…..). We vertrekken ergens in december weer richting Nederland, en eigenlijk zit onze Tanzania reis er op. Wat nu te doen? We gaan naar Rwanda! Met name naar Parc des Volcans. In dit nationale park leven nog 230, met uitsterven bedreigde, berg gorilla’s in het wild en daar treden we in de voetsporen van Dian Fossey! We gaan in een klein select groepje op zoek naar deze vriendelijke reuzen. Om verder jaloers te worden, huur gerust “Gorilla’s in de mist” (of vraag Nico V. deze te downloaden.. haha).
Nog een leuk hoogtepuntje; onze Isis is sinds een paar dagen helemaal zindelijk, wat ons gedoe met luiers bespaart en haar heel trots maakt. “Ik ben een grote meid he?”. Natuurlijk weten jullie allemaal hoe groot en dat ze 9 november alweer een jaartje ouder (3) wordt (en ik natuurlijk 15 november 30 jaar).

Heel veel liefs van ons allemaal.

PS wat de Gruffalo is moet jullie maar aan isis vragen

PS 2; foto's volgen zsm