Mozambique; Bem Vindo ao Nosso Mundo!

Met dank aan de film Sneeuwwitje (en ook Nico!) is ons motto hier; 'he ho, he ho je krijgt het niet cadeau'! Dat begon al meteen toen we de grens passeerden en hoorden dat we niet naar de hoofdstad Maputo konden omdat er ernstige rellen uitgebroken waren. Mozambique is vaak mooi, met enorm veel aardige mensen, lekker weer, heerlijke oceaan vol met prawns en andere lekkere en mooie vissen en het lokale bier 2M (titel van dit verslag is hun payoff). Maar de gevolgen van de jarenlange burgeroorlog en onafhankelijksstrijd en een beetje corrupte overheid zijn duidelijk zichtbaar. Veel is kapot en ligt nog in puin. Gelukkig wordt er hard gewerkt aan een betere infrastructuur en dat is met name aan de wegen goed te merken (helaas wordt dit met name door Chinezen gedaan). Restauratie van huizen heeft geen prioriteit, beter lijkt het om maar gewoon opnieuw te beginnen en het oude terug te geven aan de natuur. Wat er natuurlijk niet mooi uit ziet. De mensen kunnen gelukkig weer lachen en dat doen ze veel. Kindjes zwaaien ons graag toe en willen onze handen (met name die van Z&I) vasthouden. Ze willen ook alles aan je verkopen (echt, je kunt het zo gek niet verzinnen) en zijn daar erg vasthoudend in. Ze stormen op je auto af om die voor een paar centen te gaan bewaken. Voor hen geldt eigenlijk alleen de dag van vandaag, misschien zijn ze er namelijk morgen niet meer (zo denken veel Mozambikanen).

De natuur is mooi maar men heeft daar eigenlijk weinig respect voor. Alles wordt maar op de grond gegooid en de zee wordt als toilet gebruikt.
Het eten is lekker maar men is soms wat kwistig met olie wat niet goed is voor onze Nlse darmpjes. Maar desalniettemin genieten we enorm van alle lekkere visjes en super jumbo garnalen. Ook onder het water zien we veel moois, want eindelijk wordt er weers eens gedoken!

We zijn gestart in het Zuiden en langzaam onze weg naar boven gewerkt. Hoogtepunten waren de mooie Bazaruto Archipelago waar we ook lekker weer gedoken hebben, het prachtige Ilha de Mozambique met zijn eeuwenoude (gedeeltelijk gerestaureerde) gebouwen en ook nu Pemba met zijn prachtige stranden. We hebben een aantal dhow safaris gedaan en dat geeft je echt een inkijkje van hoe ze hier leven. Dhows zijn traditioneel handgemaakte boten, vaak gebouwd zonder enige spijker, schroef of ander modern onderdeel. Soms is dat ook pijnlijk te merken, maar dat verhoogt de pret alleen maar, toch? En bij alles wat fout of kapot gaat zegt men; tsja T.I.A. (This is Africa). Dat hebben we ook echt wel gemerkt aan Mozambique en wordt telkens bevestigd door alle buitenlanders; Africa is NOT for sissies!

Ander hoogtepunt van Moz is het in de auto zitten en het gewoon door het land en de dorpen rijden. Er wonen hier ongeveer 20 mio mensen en serieus,wij hebben ze volgens mij allemaal gezien! Alles gebeurt hier buiten, mensen lopen, fietsen soms en heel soms wordt er brommer gereden. Een auto is een te grote luxe. Als je dan reist en vanuit de auto het land en de mensen ziet, is het alsof er een toneelstuk voor je wordt afgespeeld. Overal is wel iets moois en interessants te zien en het verveelt echt nooit. Misschien is dat nog wel het leukste van Moz; het grote verschil met alles wat we tot nu toe gedaan en gezien hebben.

Helaas hebben we maar een visum voor 30 dagen en die zijn bijna alweer voorbij. Ergens volgende week gaan we grens met Tanzania over en start ons laatste stuk van de reis!

Sterkte met de formatie en de Nederlandse herfst!

Alle liefs!

J&J&Z&I