De koek is op... en het geld ook!

Het laatste verslag van onze reis. Waar moet dat over gaan? Natuurlijk over terugkijken en lijstjes maken, nog eenmaal genieten van alles wat we gezien, beleefd en geleefd hebben. Hoogtepunten en dieptepunten. En dat allemaal nog enigzins leesbaar voor jullie die er (helaas) alleen van verre van mee hebben kunnen genieten.

Wat cijfers:
- We zijn 324 dagen op reis geweest, waarin we in totaal 9 verschillende landen 'echt' hebben bezocht
- We hebben zo'n 33.000 airmiles afgelegd, in slechts 6 grote vliegtrajecten
- We hebben 2 auto's gekocht en verkocht en hiermee in totaal bijna 25.000 km afgelegd (met slechts 2 lekke banden!)
- We hebben een kleine 100 keer een tent opgezet en weer afgebroken, iets wat onze relatie buitengewoon bestendigd heeft
- We zijn minstens 500 keer uit eten geweest, maar Zoey en Isis kunnen nog steeds niet met mes en vork eten en zich trouwens ook nog steeds niet behoorlijk gedragen in een restaurant
- Zoey en Isis hebben meer dan 15 kleurplaatboeken volledig volgekladderd (met zeker 200+ stiften en kleurkrijten), hebben minimaal 150 keer dezelfde Barbapappa filmpjes gekeken en Isis is nog steeds bang voor het luipaard uit Barbapapa 2 die uit de dierentuin ontsnapt (en trouwens ook nog steeds bang voor de krabbetjes uit Barbapapa 9)
- Het reisbudget is prima gemanaged, wat betekent dat het slechts met 20 % is overschreden!

En wat was nou het hoogtepunt? Een beetje flauw maar toch ook wel volgens verwachting; het reizen met elkaar en met de kinderen. Het zooooooolang bij elkaar zijn dat onderlinge banden voor altijd een (hopelijk positieve!) verandering ondergaan. Aangaande de relatie tussen ons en de kinderen is het nog wat vroeg hier iets 'waars' over te zeggen, maar wij als ouders weten we zeker dat de vriendinnetjes-relatie tussen Zoey en Isis echt enorm hecht is geworden. En dat zal niet zo snel veranderen! Zoooolang bij elkaar zijn, betekent ook dat hoogte-en dieptepunten soms erg dicht bij elkaar komen te liggen. Er is geen jaar geweest waarin we zoveel 'ruzie' hebben gemaakt en we zo vaak 'het ouderlijk gezag' hebben moeten laten gelden. En ook daarin zijn we gegroeid (in het laten gelden van dat gezag bedoel ik!). Zeker in een periode waarin Zoey nog de naweeen had van de 'Terrible Two', en van hieruit moeiteloos overging in the 'F%$#!ing Four'!

Maar we hebben ook het hardst gelachen om de meiden. En zeker 50% van alle contacten die we hebben opgedaan, hebben we aan hen, en dan met name aan Zoey, te danken. Geen campground in Australie zo verlaten of Zoey ging op zoek naar surrogaat Opa's en Oma's (Jan en Joke!) en geen durp langs de wegen in Mozambique en/of Tanzania zo lawaaierig, vies en bloody hot, of de twee gingen erop uit en hadden binnen de kortste keren een ware kinderschare (met moeders) aan zich verbonden.En of blanke meisjes (en dan met name een met rood haar!), hier nog een ware belevenis zijn!

Maar wat hebben we nu ook alweer gedaan en wat vonden we zo leuk, spannend en belangrijk om te doen? De start was vanuit een buitengewoon koud Nederland naar een zeer gastvrij en vooral tropisch warm en zonnig Bequia (weten jullie uberhaupt nog hoe de zon eruit ziet -:)?). Bequia is een klein, mooi en grotendeels 'unspoilt' eiland, slechts lichterlijk geinvadeerd door rijke Europeanen en geriatrische Amerikanen (vooral die laatste). Onze ankerpunten (mooie woordspeling) waren Leo en Hazel die ons het hele eiland en nog meer hebben laten zien en ons zo af en toe trakteerden op nieuwe 'huisgenoten' als dode lobsters van een kilootje of wat. Hazel zelf was ook verantwoordelijk voor de eerste echte metamorfose van Zoey tot ware 'dark girl' met maar liefst 40+ dreads in haar haar! Klein hoogtepuntje van deze eerste drie weken was de boottocht naar de Tobago Cays. Alleen wisten we toen niet dat Zoey en Isis net zo slecht tegen bewegende scheepjes kunnen als hun ouders. Isis heeft haar Papa hier tot drie maal toe duidelijk en vloeibaar op gewezen! Zijn prachtige roze poloshirt is er ook nooit helemaal bovenop gekomen...Na drie weken heerlijk zee en strand was het ergste wit eraf, waren we buitengewoon ontstresst, had met name Isis haar eeste 25 muggenbeten te pakken en waren we klaar voor het avontuurlijke Costa Rica.

Een heerlijk land, met een enorme varieteit aan landschappen, klimaten, ecosystemen en things-to-do, ingebed in een cultuur die bovenal gekenmerkt wordt door sustainability. De Tico's weten echt wat hun land waard is en really 'live up to it'. Geen megalomane hotelprojecten en betonnen boulevards, maar veel, gevarieerde en kleinschalige initiatieven. Een van die initiatieven komt van Maarten, die samen met zijn Mique (en nu ook hiephiephoera met rimboe-Tim) een droom in Uvita gerealiseerd heeft (www. droominactie.nl). Met Maarten hebben we de eerste dagen in CR doorgebracht en vooral veel lol gemaakt, ons op de hoogte gesteld van de voortgang van de bouwplannen (dan loop je in een ongelofelijk stuk tropisch regenwoud en dan vertel Maarten; 'en hier komt dus de woonkamer...'), wat een doorzettingsvermogen!) en eindelijk weer lekkere witte wijn gedronken (HI bedankt!). Nadat we Maarten in zijn bos hadden achtergelaten, hebben we met onze eerste 4x4 auto (huur) heel CR rondgetrokken. Veel gezwommen en hele gave beesten gezien. Onder andere Howler Monkeys, Cappuccino Monkeys en luiaards. Zowel in het wild, maar ook een keer gewoon in de achtertuin van ons hotel! Zo grappig! In CR hadden we ook ons eerste bezoek uit NL; Tante Stephy! Twee weken hebben we met z'n 5-en rondgetrokken en Steph bleek over echt onvermoeibare stembanden (en onvermoed zangtalent!) te beschikken; wat heeft die veel liedjes en versjes op de achterbank gezongen, tot zeer groot plezier van Z en I. We hebben spannende canopy tochten gemaakt, live Vulcanoes gezien (met echte lavastromen in het donker!), heerlijk gegeten en gedronken en veel gezwommen en geluierd. Hoogtepunt van het bezoek van Steph was Islas Catalinas. Hier hebben we gedoken met Manta Rays. Echt een ongelofelijke ervaring! Super indrukwekkend. Na het vertrek van Steph zijn we ook maar snel weer weggegaan. Op naar de U.S. of A. Want als je vanuit CR naar Australie wilt, moet je eerst even naar Dallas, om vervolgens naar LA te vliegen en dan pas naar Sydney. Maar we hadden wel een hele gave stop-over in LA (Jootje bedankt!) in de vorm van een soort boutique hotel met een heel fijn restaurant.

Sydney; uitgeput na 14 uurtjes vliegen vanuit LA. Hier zijn we maar een weekje geweest en hebben we veel 'verplichte' dingen gedaan; Opera House, Harbour Bridge, Botanical Gardens en het Sydney Aquarium. Dat laatste is wel bijzonder want ze hebben daar een aantal Dugongs, beter bekend als zeekoeien. Zulke aparte en lieve beesten. Iedere Dugong eet dagelijks 130 kroppen sla! Wat heb je daar nou aan? Maar het voeden van ze is erg leuk. Sydney blijft een mooie en interessante stad. Is er een (toekomstige) werkgever die dit leest en nog een filiaaltje hier wil opzetten...?

Tasmanie is het eiland onder Australie. Grofweg de grootte van Nederland, met een paar 100.000 inwoners. Lekker leeg dus en meer ruimte voor de Tasmaanse Duivels, de Kangeroos en de Wombats. De drie weken die we hier zijn geweest waren ook lekker intiem; met z'n vieren in de kleins mogelijke Campervan. Lekker op jezelf het land doorcrossen. Self sufficient, dus elke avond zelf koken maar ook wel je eigen wijn uitkiezen. En dat slapen in zo'n kleine ruimte ging na verloop van tijd best wel.
We zaten hier niet in het allerbeste seizoen, dus veel regen en kou (kwamen die meegenomen truien eindelijk van pas). Maar wel een prachtige natuur, met veel nationale parken en vooral veel mooie vergezichten, baaien (Wineglass Bay) en stranden (Bay of Fires). Zelfs als je alleen met je gezin Koninginnedag viert, wat gelijk viel met onze 100ste reisdag, dan heb je op z'n prachtig strand nog heel veel pret!

Vervolgens zijn we naar Perth gevolgen waar alles in het teken stond van het kopen van onze eerste 4x4. Sneeuwvlokje had wel de Looks maar niet de inhoud, zoals wel vaker met schoonheid. Naast onze enorme car troubles hebben we leuke dingen gedaan; van snorkelen met Whalesharks (yeaaaaaahhhh!!!), het bezoeken van wineries tot het bekijken van gorges. Maar bovendien ook zeer leuke mensen ontmoet. Jan en Joke die surrogaat opa en oma voor Zoey waren, zij ook een beetje een kleindochter voor hen. Alle belevenissen moesten aan hen verteld worden en gelukkig kwamen we ze ook vaak tegen. Natuurlijk ook Eileen, Nigel, Archie en Ivy die ons langer dan geplande bezoek aan Tom Price heel dragelijk en leuk hebben gemaakt. Bovendien moeten we Kangeroo Man Bob niet vergeten die al zijn spaarcenten in zijn Kangeroo Sanctuary heeft gestopt.Maar last but not least de handige (and fairly handsome) Israelier die Sneeuwvlokje heeft overgenomen. Ondanks dat hij ons emailadres heeft, hebben we nooit meer iets van hem (en haar!) gehoord......

Na Australie was het tijd voor een heel ander gedeelte van onze reis; het Afrikaanse continent. Eerst Zuid Afrika waar we heerlijk hebben genoten van alles wat het te bieden heeft; mooie beesten, heerlijke wijn, mooie kusten, lekker eten en mooie natuur. Daar kwam ook de Maagd Maria op ons pad. Zij heeft ons echt veel plezier bezorgd en ons overal gebracht waar we maar naar toe wilden! Hoogtepunt was het bezoek van opa en oma Leusden die 2 weekjes met ons mee hebben gereisd. De kinderen maar ook opa en oma hebben daarvan enorm genoten. Ook hebben we een heerlijk tijd doorgebracht bij Rex en Natas in Swartwater. Veel gamedrives op hun terrein met een cocktaildrive als geweldige afsluiter. Mooi om te zien dat het enorm goed gaat met Zazoe travel. Het Krugerpark was ons eerste echte 'wildpark' met veel (heel veel) olifanten, impala's, giraffen, neushoorns, nijlpaarden, zebra's maar helaas geen leeuwen (en ook geen luipaarden!). De apartheid is over, maar de houding van Zuid Afrikaners naar de oorspronkelijke bevolking zorgt nog steeds voor vreemde verhoudingen en een voelbaar gevoel van ongelijkheid.

Na Zuid Afrika stond Swaziland op de planning; het 'Kingdom in the Sky'. Hier vielen we met ons neus in de boter. Het jaarlijkse 'Reeddance Festival' was net begonnen. Tijdens dit festival presenteren alle maagden uit Swaziland zich aan hun koning. En dat zijn er nogal wat (maagden dus!). Ook hebben we hier 1 van de leukste parken bezocht; Hlane National Park. Een geweldig kleinschalig park met heel veel neushoorns. Deze neushoorns bevinden zich op nog geen 2 meter van het terras. Er zit wel een hekje met schrikdraad tussen maar in een park zonder elekticiteit stelt dat weinig voor.....Met Claudia, Peter, Sil en Lasse hebben we ons een paar dagen uitstekend vermaakt in dit park. Ondanks het leeftijdverschil hebben de meisjes geweldig met de mannen gespeeld! Tijd om weer verder te gaan. Dit keer naar een land waar we de laatste weken niet louter positieve verhalen over gehoord hadden; Mozambique.

In Mozambique begon eigenlijk pas het echte Afrika (Quote; Zuid Afrika is geen Afrika); honderden mensen die langs de kant van de weg lopen; sommigen op weg om water te halen (meestal kinderen), anderen om iets te kopen/verkopen en weer anderen omdat ze niets anders te doen hebben. Overal langs de kant van de weg kan je iets kopen, water, cashewnoten, levende kippen of autosturen... De mensen vinden ons in onze auto met 2 kindjes net zo interessant als wij hen. We moesten allemaal wennen aan dit Afrika maar het was geweldig! Van de aardige meneer Adams in Inhambane, het snorkelen en duiken op de indrukwekkende azuurblauwe Bazaruto Archipelago, het ronduit prachtige Ilha de Mozambique en het gezellige Pemba. Hier hebben we voor het eerst onze Oostenrijkse leraar Wolfgang ontmoet. De mensen zijn verre van rijk maar zijn ontzettend vriendelijk en vrolijk. Ze leven bij de dag en die dag moeten ze ondanks het harde werken wel leuk maken. Alle verhalen over corrupte politieagenten, wegen met gaten zo groot dat je auto erin verdwijnt en willekeurige overvallen bleken gelukkig gewoon niet waar te zijn. Mozambique blijft in de herinnering een echt Afrikaans land waarin de schoonheid van het landschap en de geweldig vriendelijke mensen veel meer de boventoon voeren dan de echte armoede de er nog steeds vaak heerst.

Na Mozambique was Tanzania aan de beurt. Samen met Wolfgang hebben we erg mooie parken aangedaan; Tarangire, Ngorongoro Crater en Serengeti. Fantastisch! We hebben echt zoveel moois gezien in een leuk gezelschap. Het was alsof we in Animal Planet aan het rijden waren. We konden er geen genoeg van krijgen. Maar ook het duiken in Mikindani was indrukwekkend, of gewoon het slapen in een nietszeggend dorpje als Nyankasi waar wij een heuse attractie vormden en de locale kindjes bang waren voor onze blanke meisjes. Dar es Salaam (Dar) is ondanks de drukte gewoon een leuke stad. Zanzibar (the Spice Island) is mooi, gezellig en heeft leuke en lekkere restaurantjes. Bovendien mooie stranden met turkoise blauwe zee waar veel vis in zwemt die overal te koop is of waar je mee kunt duiken. De mensen zijn buitengewoon aardig en vinden onze meisjes heel leuk. Ze krijgen ook zoveel aandacht waar Zoey van geniet en Isis vaak niet. Helaas hebben we afscheid moeten nemen van de Maagd Maria. Maar die krijgt een heerlijk nieuw leven bij een Zwitsers gezin met 3 kindjes (de man is een pastoor, wat wil een Maagd nog meer?).

Rwanda stond eigenlijk niet gepland maar wat zijn we blij dat we dit gedaan hebben! We zijn er slechts 2 weken geweest maar hebben van elke dag genoten. Het landschap is zó niet Afrikaans met zijn ontelbare groene heuvels. De geschiedenis is buitengewoon indrukwekkend en de bevolking ondanks deze geschiedenis zo positief. De hoofdstad Kigali is gewoonweg Europees qua winkels en goede restaurants. Onze tocht door het nationale park Niyungwe, de Technische school Memorial en langs het meer Kivu was echt heel mooi en zo hebben we bijna het hele land goed kunnen zien. Hoogtepunt was ons bezoek aan de Gentle Giants; de berg gorilla's! Oog in oog met deze beesten is spectaculair! Na de verjaardag van Isis (al drie!) en Jolanda (pas 30 en nog een beetje!) wachtte ook hier helaas weer een afscheid. Na 5 weken samen reizen moesten we afscheid nemen van onze reisgenoot Wolfgang. Hij ging door naar Uganda (en door naar Cairo) en wij weer terug naar Tanzania.

Dus nu is de koek is echt op. Nog 1 dag en dan vliegen we terug. Wat een jaar, pfffffffffff. Daar kunnen we nog wel een tijdje op teren. Nog een paar quotes die een paar echte reis-waarheden bevatten:

"Travel saved my Life" (anoniem, opgetekend in Monte Verde, Costa Rica)

"Don't buy Posessions, buy Experiences" (Colombiaanse jongen, Serengeti)

"Don't waste Time, or Time will waste You!" (Muse, Time is running out)

"Only God knows" (Wolfagng Rahn, 2010)

"Het Paradijs bestaat niet, maar soms komt het er dicht bij" (Jan en Jolanda, 2010)

Wij willen iedereen heel erg bedanken voor de leuke en lieve berichtjes op onze site. Daar genieten we altijd intens van!

Veel liefs en tot snel live!!