Tanzania; The Happy Family continues

Waren de inwoners van Mozambique al erg vriendelijk en behulpzaam, Tanzanianen kunnen er ook wat van. Overal waar we met z’n vieren rondlopen worden we aangesproken met; He happy family, jambo! Altijd zeggen we vriendelijk jambo jambo terug, waarop de bedoeling van al dat vriendelijks om de hoek komt kijken; tourtje kopen, taxirit aansmeren, geld wisselen of pinda’s, sigaretten, dooie kip en van alles en nog wat kopen. Maar ondanks dat je het aan de buitenkant nog steeds niet zou zeggen (wat zien we er nog toeristisch uit!), van binnen zijn we ervaren rotten in het reisvak aan het worden en de snode verkopers worden rucksichlos aan de kant gezet.

Tanzania begon turbulent. De nacht ervoor was vreselijk met Isis de hele tijd wakker; koorts en buikpijn. De rit naar de grens was lang en moeilijk; 60 km in 3 uur dirtroad. De overgang van Moz naar Tanzania was easy, over de nieuwe Unity bridge. In Tanzania was het inckecken een heel gedoe. Vooral de vragen die de ‘chef belastingen’ stelde over de Maagd waren onaangenaam (wat heb je ervoor betaald?) om er aan het einde achter te komen dat deze chef ook geinteresseerd was de auto te kopen! De eerste stop was in een durp om te tanken. Hele aardige dames aan de pomp die meteen een babbeltje begonnen en de kinderen teveel aandacht gaven. Al vrolijk teutelend vulde ze onze tank….met diesel! Wat een klein drama veroorzaakte. In Tanzania wordt dan niet de tank leeggepompt, maar wordt de gehele tank onder de auto vandaan gesleuteld! En niet door een betrouwbaar uitziende monteur met diploma’s op zijn pak genaaid, maar door 8-10 joelende kinderen die op school hadden moeten zitten in plaats van op, in en onder onze auto. Maar ja, T.I.A. (This is Africa) en dan moet je gewoon een beetje vertrouwen hebben, toch? (vanochtend hebben we de sindsdien lekkende benzinetank uiteindelijk bij een officiele Toyota garage laten repareren….grrrr!). Maar Toyota is echt een topmerk, het was gewoon helemaal gratis.

Rust in de tent was hoognodig en we zijn naar het uiterste zuiden van Tanz. afgezakt. Daar hebben we een aantal heerlijke dagen doorgebracht met 2 prachtige duiken in de Indische Oceaan. Naast al het visueel moois onder water hebben we nu ook ervaring met het acoustische onder water; tijdens onze beide duiken hoorden we harde knallen onder water. Bommen en granaten, hier wordt echt gevist met dynamiet (dynamite fishing)! Dit is een groot probleem aan het worden; de lokale vissers gaan voor korte termijn gewin en blazen letterlijk alle leven uit de zee. Dat hierbij allerlei zeldzame en ook hele mooie vissen en andere beesten doodgaan interesseert ze niks. De foto catch of the day 2 illustreert dit; zelfs Manta Rays worden zonder pardon gevangen en gedood.

Klein hoogtepunt was de tocht maar het eiland Zanzibar. Met onze zelf aangestelde en geadopteerde travelguide Wolfgang, hebben we daar drie dagen rondgetrokken. Prachtige stranden, echt turqouise zee, interessante oude gebouwen en heel vriendelijke mensen (zie boven) voeren de boventoon. De bevolking is over het algemeen Islamitisch, dus de ‘daily quest for a beer’ was een terugkerend thema. Net zoals de moskeen waar tientallen mensen ook buiten (blootvoets) bidden. Dit ontlokte Isis de opmerking; kijk hier verkopen ze vast schoenen! Tanzania is ook de geboorte plek van Faroukh Bulsara, beter bekend als Freddy Mercury. Natuurlijk wordt dit vrolijk uitgebuit met allerhande commerciele randverschijnselen. Op Zanzibar gan we de laatste dagen van onze reis doorbrengen, dus we komen hier nog terug! Bovendien hebben Isis en Zoey hier al heel veel vriendjes gemaakt. Ze worden vaak aangesproken met baby. Wat Zoey leuk vindt maar Isis steenvast beantwoordt met; ‘ I am not a baby. I am 2 years old!‘

We gaan vrolijk de laatste loodjes in! Veel liefs van ons allemaal